Jak to działa?
Technologia dźwięku binauralnego imituje sposób, w jaki słyszymy dźwięki z otaczającego nas świata.
Podczas słuchania nasze uszy odgrywają znaczącą rolę w rozpoznawaniu punktu lub obszaru przestrzeni, z którego dźwięk dochodzi. Lokalizacja opiera się na trzech podstawach: różnicy czasu dotarcia dźwięku do obu uszu, różnicy głośności dźwięku oraz zmiany barwy - w zależności od umiejscowienia źródła dźwięku.
Wyobraźmy sobie, że z lewej strony naszej głowy mamy umiejscowiony głośnik. Dźwięk z niego dochodzący do obojga uszu nie będzie identyczny. Po pierwsze: dźwięk ten dojdzie do lewego ucha ułamki sekundy szybciej niż do prawego, a po drugie: w uchu lewym będzie głośniejszy niż w prawym. Poza tym barwa dźwięku będzie się różniła w obu uszach.
Wpływ na barwę dźwięku ma nasze ciało, a konkretnie małżowina uszna, ramiona, a nawet klatka piersiowa. Fala dźwiękowa zanim dotrze do ucha odbija się od małżowiny usznej, a także od ramion czy torsu. Właśnie te odbicia powodują wzmocnienie lub osłabienie niektórych częstotliwości - i dlatego zmienia się barwa dźwięku. W zależności od lokalizacji źródła dźwięku, nasze części ciała w róźny sposób zmienią go barwowo (bardziej naukowo można powiedzieć, że go zmodulują). Wszystkie te różnice można zmierzyć i opisać za pomocą HRTF (Head Related Transfer Function).
W praktyce oznacza to m.in., że jeżeli zmierzymy HRTF dla konkretnej lokalizacji dźwięku, a następnie “nałożymy” ten wynik na inny dźwięk, możemy stworzyć symulację, w której drugi dźwięk będzie wrażeniowo dochodził do nas z tego właśnie miejsca.
